Żurawie.

Od połowy lutego w drodze do pracy obserwowałam żurawie. Przez kilka dni daremnie wypatrywałam tych ptaków. Wiedziałam, że będą żerować na polu po zżętej jesienią kukurydzy.

            Ku mojej uciesze zaczęły się tam pojawiać. Codziennie pokazywałam je KM. Miejsce, gdzie żerowały było dość niedostępne, pole wśród lasu, choć przy szosie. Z żadnej strony dojazdu, ni ścieżki, martwiłam się, jak tam zaparkować, choć jak jechaliśmy szosą to ptaki widać było wyraźnie i zdawało się, że są bliziutko.

            Postanowiliśmy pewnego marcowego ranka sfotografować je. Wjechaliśmy w las. Ptaki krążyły nad polem. Wysiadłam z auta. Słyszałam ich klangor, śpiew! Były po drugiej stronie drogi i pewnie ostrzegały się. Żaden ptak nie osiadł na polu przy który stałam, ale słyszałam ich donośne tokowanie, to było piękne, przypominało dźwięki trąbki!

            Zbliżała się połowa marca, a moje żurawie nie miały jeszcze zdjęcia!!! Postanowiliśmy ponowić próbę. Tym razem nie wysiadłam z auta, otworzyłam okno i fotografowałam. Widać na kolejnych zdjęciach, że wjazd auta poruszył ich spokój, ale nie odleciały. Pozowały mi parami, grzecznie jak dzieci na szkolnej wycieczce.  

To były ostatnie dni, kiedy je widziałam.