Z gór wróciliśmy po tygodniu.
I...
Stało się! Koronawirus!
To jemu, tajemniczymu wrogowi musieliśmy się podporządkować!
Dziś trwa szósty tydzień narzuconej sobie kwarantanny.
(Czy poznajcie mój ukochany dzbanuszek? )
Zajęłam się przygotowywaniem domu na Święta Wielkiej Nocy.
Sprzątałam miejsce po miejscu, maniakalnie! Wszystko starannie, obmyślając dekoracje.
Córka obdarowywała nas kwiatami, zięć znosił zakupy.
Przygotowywałam się do Niedzieli Palmowej.
Z niczego zrobiłam palmę i cieszyłam się tym co mam.
Z radością oglądałam piękną Mszę św. transmitowaną z Ziemi Łomżyńskiej, z Bazyliki Mniejszej w Myszyńcu! Zachwycał obrządek bez wiernych, ale pełen dobrego słowa, a przepiękne stroje dwojga uczestników i bogate dekoracje z przepięknych palm, zachwycały!
⁸
Oglądałam samotnego Papieża Benedykta w ogromnej Bazylice św. Piotra. Wzruszałam się Drogą Krzyżową z Watykanu. Modliłam się.
Towarzyszyła mi moja Pieta kupiona wiele lat temu w Watykanie.
Z radością przygotowywałam śniadanie wielkanocne.
Czekały popieczone ciastka i mazurki, pascha, jaja, chrzany do jajek i kiełbasy. Zrobiłam skromną święconkę, KM uczynił znak krzyża i...tylko we dwoje usiedliśmy do śniadania.
Nie było nam smutno, dzieci i wnuki duchowo były z nami, a my cieszyliśmy się, że mamy siebie.
My też cieszyliśmy się sobą , we dwoje - bo życie nas do tego przygotowało :) Ja wzruszałam się koncertem Andrea Bocellego w pustej katedrze, przeszyło mnie na wskroś, uczucie, którego wcześniej nie znałam , wzruszenie połączone z czymś - co to było - nie wiem...Pozdrawiam pięknie
OdpowiedzUsuńInne święta, ale jak wiele wzruszeń! To piękne, że mamy w sobie tyle delikatności i wrażliwości.
UsuńKoncert był przepiękny, niepowtarzalny! Pozdrawiam bardzo serdecznie.
i u nas dwoje, wnusia została sama.....taki czas....
OdpowiedzUsuńSmutne, jak nie ma z nami najbliższych! Martwimy się!
UsuńPozdrawiam bardzo serdecznie.
U mnie bez świątecznej atmosfery.
OdpowiedzUsuńDuchowa więź jest bardzo ważna, wspaniale, że jesteście jej wszyscy świadomi. :)
Kilkakrotnie próbowałam komentować Twój post, tę rozprawę filozoficzną. Nie umiem. Będę próbowała.Będę czytała Twój blog z wielką przyjemnością.
UsuńPozdrawiam bardzo serdecznie.
Mam nadzieję, że nie chodzi o komplikacje techniczne, bo ze mnie informatyk żaden.
UsuńNa szczęście od poniedziałku znowu można spacerować!
OdpowiedzUsuńI my świąteczny czas spędziliśmy tylko we dwoje... Cóż, nie było wyboru. Bardzo brakowało mi obecności najbliższych. Duchowa więź niestety mi nie wystarcza.
Serdeczności i zdrówka!
Masz rację, brakowało bliskich! Szybko się z tym pogodziłam.
UsuńPozdrawiam i życzę szybkiej realizacji Twych pięknych planów.
Dekoracje są ważne, potrzebujemy choć takiej normalności. U nas bez świąt, w zasadzie normalnie...
OdpowiedzUsuńLubię celebrować święta. A tegoroczne przygotowania pozwoliły mi zapomnieć o tym co trwa.
UsuńPozdrawiam bardzo ciepło.
U mnie- było zwyczajnie,jak co dzień, jestem tu całkiem sama, wszyscy daleko stąd. Zastanawiam się pomału jak ja potem przywyknę do tego, że nie jestem tu całkiem sama?
OdpowiedzUsuńNikt nie jest sam! Rozejrzyj się! Masz nas!
UsuńPozdrawiam bardzo serdecznie.
U mnie też święta bez rodziny, czyli przestrzegaliśmy zaleceń.
OdpowiedzUsuńTo jest odpowiedzialna postawa. Taki czas, że tak trzeba.
UsuńPozdrawiam bardzo serdecznie i oby optymizm Cię nie opuszczał.
Pozdrawiam bardzo ciepło!
Samotna modlitwa Papieża to dziwny widok, ale przysparzający ogromnych wzruszeń. My z mężem też samotnie na dole, a na górze dzieci z wnukami. Swięta jeszcze musiały trwać w odosobnieniu, ale przynajmniej przez drzwi tarasowe widzieliśmy się i mieliśmy kontakt.
OdpowiedzUsuńBędziemy te święta wspominać w przyszłych latach, jeśli Bóg pozwoli.
Pozdrawiam serdecznie
Wszystko musimy przeczekać nie tracąc optymizmu!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie i życzę zdrowia!
To trudny czas dla nas wszystkich, mam nadzieję, że szybko sie skończy! ŻYczę sił i wytrwałości.
OdpowiedzUsuńDziękuję, staramy się żyć w odosobnieniu, ale z radością!
UsuńDziękuję i pozdrawiam bardzo serdecznie.
Mam nadzieję, że nadal macie się zdrowo i niechaj tak zostanie. Ukłony.
OdpowiedzUsuńJesteśmy zdrowi, dziękuję za troskę i już zaglądam co tam u Ciebie?
UsuńPozdrawiam bardzo serdecznie.
Eh ile można siedzieć i czekać w domu teraz trochę można wychodzić ale zarażeń przez to rośnie
OdpowiedzUsuńhttps://mobile-development.pl/dom-bez-pozwolenia-mozliwosci-i-ograniczenia/