O tym co czytam.

            Po raz pierwszy od wielu, wielu dni zostałam w domu! Mam trochę więcej czasu dla siebie. Przede mną zebranie spółdzielcze i wykorzystałam okazję, by nie pójść do pracy. Porządkuję balkon, piorę, no i piszę…

            Chcę przejrzeć co czytałam, co mam zamiar przeczytać.

Skończyłam właśnie „Lawendowy pokój” Niny George. Pożyczyłam tę książkę od córki, to jej prezent od przyjaciółek. Polecała mi jako rzecz szczególnie ciekawą.

A moja opinia? Pomysł konstrukcji powieści ciekawy. Jean, główny bohater, prowadzi na barce księgarnię. To Apteka Literacka - taką nosi nazwę. Jean Perdu sprzedaje książki jak leki. Rozmawia ze swym klientem i pyta o problemy i proponuje konkretną książkę – lek na przypadłość. Nie potrafi uleczyć jednak sam siebie z nieszczęśliwej miłości sprzed dwudziestu laty. Powieść zawiera wiele sentencji i…przepisów kulinarnych.  Z Jeanem Pedru mieszkamy w Paryżu i płyniemy Skwaną , potem kanałem Loary,  Rodanem aż do Awinionu. Towarzyszymy mu w jego przeobrażaniu się i poznajemy jego miłości.

Podróżowałam kiedyś po Francji, byłam dwa razy w Paryżu i płynęłam Sekwaną. Czytałam też w tymże czasie Alberta Whartona „Dom nad Sekwaną”, więc pomysł konstrukcji powieści „Lawendowy pokój” nie był mi obcy. Polecam, chociaż czytało mi się ciężko.

A to obraz ilustrujący pływające domy na Sekwanie. autor: By Brzeziński.

           

           Przede mną kilka książek, które zaczęłam czytać, leżą „napoczęte”. Trochę rzeczy lekkich, trochę różnych. Nie jestem poukładana!

A co czytałam ostatnio i polecam szczególnie?

Wróciłam po wielu latach do "Wichrowych Wzgórz” Emily Bronte. Czytało mi się jak najlepszy współczesny kryminał! Fabuły i szczegółów już nie pamiętałam. Przytoczę opinię Jarosława Iwaszkiewicza o tej powieści: „Tajemnicze i urzekające wrzosowiska północnej Anglii i historia tragicznej miłości i zemsty.” „Autorka o  piekielnej wyobraźni, pewnie też piekło nosiła w sobie. Ta pozornie spokojna dziewczyna stworzyła powieść horror. Jest ciągle dla badaczy literatury tajemniczym, zachwycającym zjawiskiem.”

Polecam też powieść o powojennej Warszawie Leopolda Tyrmanda „Zły” To też sensacyjna historia, która toczy się w latach pięćdziesiątych w gruzach Stolicy. Kto choć trochę kocha i zna Warszawę, powinien przeczytać.

I tak oto połączyłam Paryż z Warszawą, a są to miejsca w których żył Leopold Tyrmand.