O sobie.

Trudno pisać o sobie. Łatwiej udawać kogoś kim się nie jest.
U mnie zawrót głowy! Przygotowujemy się do pięćdziesiątej rocznicy ślubu. Sami dziwimy się, że udało nam się tyle lat razem przeżyć. Na domiar złego nie czujemy się w ogóle czcigodnymi jubilatami! Wiemy, że najbarwniejsze lata za nami, ale też jesteśmy świadomi, że każdy wiek ma swój urok!

Oto my, bardzo młodzi, jeszcze studenci, ale  zakochani i poważnie myślący o przyszłości.
Dziś cieszymy się sobą nadal, dziękując Bogu, że w tak dobrym zdrowiu możemy się spotkać z dziećmi, wnukami, krewnymi i przyjaciółmi. Przed nami wspólna kolacja, za nami uroczysta Msza Św.
Wiele radości sprawiają mi dni z najbliższymi. Miło było patrzeć jak dzieci dorastały, a teraz obserwować wnuki. Najstarszy wnuk to uczeń technikum rolniczego, jego młodsza siostra uczy się w liceum. ( Przez brata nazywana kujonką). To dzieci syna. Najmłodsza wnuczka ma 11 lat i kocha rysować! Jest dzieckiem córki.

Mamy​ z KM wiele planów. Jak nam szczęście będzie sprzyjać to będziemy żyć długo i szczęśliwie.