Na deptaku w Ciechocinku...

Wróciliśmy z Ciechocinka w niedzielę. Wypoczęci, naładowani dobrą energią, zadowoleni, że tak wiele  rzeczy nam się podobało i chwilami zachwycało!

W tym sanatoryjnym miasteczku spędziliśmy długi weekend, od czwartku do niedzieli. Mieszkaliśmy w nowoczesnym, usytuowanym w cichym zakątku hotelu. Tu nas rozpieszczano smaczną kuchnią, miłą obsługą, bardzo wygodnym pokojem, no i ciszą!!! Tu zawsze było cicho! Pomimo, że w restauracji było wesele z dyskoteką, że było sporo małżeństw z maluchami.

Ciechocinek jest miasteczkiem zajmującym się lecznictwem od 180 lat. Zawdzięcza swą sławę uzdrowiska źródłom solankowym. Solanka to woda chlorkowo-sodowo-jodkowa. I właśnie wody te leczą.

Solanka leczy, a cały proces leczniczo- produkcyjny  kończy się otrzymywaniem, warzeniem soli.
W 1788 roku odkryto źródła solankowe i już w 1791 zadecydowano o budowie warzelni soli, a w latach 1824 do 1859 ukończono budowę trzech tężni i proces warzenia soli działał.

Trudno mi było zrozumieć, że proces otrzymywania soli zaczyna się przy fontannie solankowej Grzybek, potem podawany za pomocą pomp płynie do tężni, a stamtąd do Warzelni Soli.

No, cóż nawet przy technice dziewiętnastowiecznej trochę się gubię, wiadomo, kobieta!

Wszystko widziałam, zwiedziłam, oddychałam solanką ile tylko się dało, solankową wodę, "Krystynkę" piłam, sól kuchenną w Warzelni kupiłam.
Zdjęcia tu zamieszczone zrobiłam sama.
1.Patio w hotelu.
2.Kwiatowy zegar w centrum Ciechocinka.
3.Widok z hotelowego balkonu.
4.Grzybek pełen solanki.
5.Fragment tężni 2.
6.Sól warzona w Ciechocinku w moim domu.
cdn.