Weekend spędziliśmy w Bydgoszczy. Było super! O tym opowiem innym razem.

Pragnę myślami wrócić do Krakowa.

Wybierając się do Krakowa bardzo pragnęłam zbaczyć Cricotekę. To były moje ciche plany, moje marzenie. Kilka lat temu, gdy płynęłam Wisłą, widziałam wielki napis CRICOTEKA. Wiedziałam, że jest to centrum Kantora w budowie. Bałam się, że moje plany nie będę w stanie zrealizować, był nas przecież cały autobus!

Udało się! W czworo urwaliśmy się z wycieczki i przeprawiliśmy się przez Wisłę, pod muzeum zawiózł nas Pan Samochodzik, opowiadał bardzo interesująco, zatrzymywał się w ciekawszych jego zdaniem miejscach i sam był ciekaw, gdzie na Kazimierzu mieści się ta Cricoteka!

I oto ukazało nam się  cudo, dworek cały w szkle!!! Połączone stare z nowym. Wydało mi się takie kantorowskie! Oniemiała i bardzo podniecona weszłam do budynku.

Kupiliśmy bilety i udałam się do małej księgarni w której kupiłam książkę Krzysztofa Miklaszewskiego „Kantor od kuchni” (to już moja druga pozycja o Kantorze tegoż autora).

I zaczęłam zwiedzanie! KM i dwoje przyjaciół widzieli jak jestem przejęta, nie pytali o nic, oglądali wystawę, a ja jak urzeczona napawałam się tym miejscem!

Pozwolono mi zrobić kilka zdjęć, ale aparat zawiódł, albo moje emocje mu się udzieliły?

To co ocalało przedstawiam.